Sunday 25 May 2014

شنبه هفتم ماه ژوئن آزادی زندانیان سیاسی و عقیدتی لغو اعدام


همبستگی و هم صدائی با مادران پارک لاله (مادران عزادار)


شنبه هفتم  ماه ژوئن 2014 ساعت دو تا سه بعد از ظهر
ما حامیان "مادران پارک لاله" در لندن، با مادرانی که فرزندان خود را از دست داده و یا چشم انتظار رهائی فرزندانشان از زندان هستند همدردی و همصدائی میکنیم بیاد مادرانی هستیم که پس از گذشت سالها  درد و فراق فرزندان از پای ننشستند و امروز بیاد فرزندان از دست رفته شان خواستارآزادی تمامی زندانیان سیاسی و عقیدتی در ایران هستند  
مادران براي دستیابی به حقوق بشر و حقوق شهروندی و آزادي ودموکراسی؛ بار دیگر مصرانه بر خواسته های بحق و مدنی مادران پارک لاله تاکید مي کنند.خواسته ها: آزادی زندانیان سیاسی – عقیدتی، لغو اعدام بطور کلی، محاکمه عادلانه و علنی آمران و عاملان جنایات سی و چهار سال گذشته در ایران
به منظور هم صدائی با "مادران پارک لاله " ما شنبه هفتم ماه ژوئن 2014 ساعت دو تا سه بعد از ظهر جلوی ناشنال آرت گالری لندن جمع می شویم و تاکید می کنیم که:
آزادی زندانیان سیاسی – عقیدتی، لغو اعدام بطور کلی خواست ماست
حامیان "مادران عزدار ایران" لندن /انگلستان


Saturday: 7The .June 2014
15.00 – 14.00: Time
In Solidarity and Sympathy with Mourning Mothers of Iran

We, the supporters of Mothers of Laleh Park sympathise with those mothers whose children have been executed or are waiting to see their children freed. we remember those mothers who after 4 years of separation from their loved ones, are still adamant to achieve their goal. Today, in memory of their children, they demand freedom of all the political prisoners and prisoners of conscience.
Mourning Mothers of Iran asks for:
STOP EXECUTION

Free Political Prisoners


Arrest and Punish murderers and Perpetrators of Crimes in Last 34 years in Iran.

We the Supporters of the Mourning Mothers of Laleh Park, once again, gather in front of the National Gallery in London on Saturday 7th June 2014 between 2 and 3pm to add our voice to their demands. Please come and join us there.
Supporters of the Mourning Mothers of Iran- London

Tel: 0044-7952513869
Find us on Face book: mothers. Mourning
The Supporters of the Mourning Mothers of Iran- London is not linked to any political parties or religious organization حامیان"مادران پارک لاله" لندن،نهادی است مستقل که به هیچ گروه و سازمان سیاسی و مذهبی بستگی ندارد.

Location: North Terrace of Trafalgar Square (in front of the National Gallery)
Nearest Tube Charing Cross: Bakerloo and Northern line



Tuesday 20 May 2014

پیام تبریک مادران پارک لاله به مادران خاوران


به مناسبت دریافت جایزه بین المللی گوانگجو

مادران پارک لاله، انتخاب شایسته مادران خاوران را برای دریافت جایزه بین المللی گوانگجو از صمیم قلب تبریک می گوید و از این بنیاد تشکر می کند. این انتخاب به خاطر سی و چند سال پیگیری و پایداری مادران و خانواده های خاوران برای مبارزه با بی عدالتی، و کشف حقیقت کشتارهای فردی و گروهی زندانیان و فعالان سیاسی در دهه شصت توسط جمهوری اسلامی بوده است.

مادران خاوران در پیام خود گفتند: "خاوران قطعه زمینی در جنوب شرقی تهران و بخشی از گورستان غیر مسلمان هاست. این گورستان از سال ۱۳۶۰شمسی و پس از اولین اعدام‌های فعالان سیاسی دگراندیش و عمدتا چپ راه اندازی شد. حکومت آن را لعنت آباد نامید و خانواده‌ها آن را گورستان یا گلزار خاوران نامیدند. هیچ یک از دفن شدگان در این گورستان توسط خود خانواده‌ها به خاک سپرده نشده‌اند و حکومت آن‌ها را مخفیانه در گورهای فردی و جمعی مدفون کرده است. خاوران تنها گورستانی نیست که دگراندیشان را به شکلی غیر متعارف دفن کرده‌اند. احتمالا در تهران و قطعا در شهرستان‌ها، گورستان‌هایی مشابه و حتی ناشناخته‌ای وجود دارد که عزیزان ما را بی‌خبر از خانواده‌‌هایشان در آنجا مدفون کرده‌اند و خانواده‌ها را برای دانستن حقیقتِ چرایی و چگونگی این کشتار‌ها مورد اذیت و آزار قرار می‌دهند. تمامی این خانواده‌ها نیز جزو مادران خاوران هستند.هرچند بسیاری از ما پیر و ضعیف و ناتوان و بیمار شده‌ایم و برخی نیز فوت کرده‌اند، ولی تا زمانی که جان در بدن داریم، ما خانواده‌های خاوران از مادر و پدر و خواهر و برادر و همسر و فرزندان؛ در هر کجای دنیا که باشیم، برای کشف حقیقت تلاش خواهیم کرد تا بتوانیم یک زندگی انسانی بسازیم و دیگر هیچ کسی به خاطر داشتن عقیده‌اش به بند کشیده نشود و جان خود را از دست ندهد."
 
بنیاد گرامی داشت ۱۸ مه، هر سال جایزه گوانگجو برای حقوق بشر را اهدا می کند. این سازمان غیرانتفاعی و غیردولتی است و در سال ۱۹۹۴ از سوی بازماندگان قتل عام مخالفان در ماه مه ۱۹۸۰ در شهر گوانگجو کره جنوبی تاسیس شده است. ۱۸ ماه مه سالگرد جنبش دموکراتیک مردمی در گوانگجو بر علیه نیروهای مسلح دولتی است که پس از کودتای چون دوو هوان بر منطقه مسلط شده بودند. در این قتل عام دست کم ۱۵۴ تن کشته٬ ۷۴ تن مفقود و ۴۱۴۱ تن مجروح و بازداشت می شوند. از سال ۲۰۰۲ یک قبرستان ملی بر پا می کنند و روز ۱۸ ماه مه را ‌به عنوان روز ملی بزرگداشت قربانیان گرامی می دارند و برای جبران خسارات وارده به قربانیان تلاش می کنند .



یک شنبه ۲۸ اردیبهشت ۱۳۹۳ (۱۸ مه ۲۰۱۴) جایزه بین المللی گوانگجو به " مادران خاوران" و عادل الرحمان خان فعال حقوق بشر از بنگلادش در شهر گوانگجوی کره جنوبی تقدیم شد. بسیار خوشحالیم که پس از سی و چند سال سال پایداری مداوم مادران و خانواده های خاوران برای رساندن صدای دادخواهی شان به سراسر دنیا، بالاخره بنیادی حقوق بشری و غیر ایرانی در کره جنوبی به نام بنیاد ۱۸ مه گوانگجو، صدای فریاد مادران خاوران را شنید و از آنها به طور رسمی حمایت کرد. 




خانم پروانه میلانی که برادرش رحیم در سال ۱۳۶۰ اعدام شده بود از ایران و خانم معصومه دانشمند که پسرش بیژن بازرگان در اعدام های گروهی زندانیان سیاسی در تابستان ۱۳۶۷ اعدام شده بود از آمریکا برای شرکت در مراسم اهدای جایزه به کره جنوبی رفته بودند. این برنامه به خوبی برگزار شد. آنها با خانواده های آسیب دیده در قتل عام سال ۱۹۸۰ دیدار و با آنها همدردی کردند. آن خانواده ها نیز از دیدار مادران خاوران بسیار خشنود شدند و از نقض گسترده حقوق بشر و کشتارهای بی رویه در ایران بسیار متعجب و متاثر شدند.   
 
مادران، پدران، خواهران، برادران، همسران، فرزندان و یاران کشته شدگان دهه شصت خورشیدی در ایران، سال هاست پیگیر چرایی و چگونگی کشتار سازماندهی شده و دولتی پاک ترین و آگاه ترین فرزندان این مرز و بوم هستند. بسیاری از آنان در این سی سال به پایان عمر خود رسیدند، سایرین هم چنان، دست از تلاش مداوم خود برنداشته و به هر صورت ممکن یاد آن کشتارهای وحشیانه را زنده نگاه می دارند. خانواده ها به دنبال انتقام جویی نبوده و نیستند، بلکه هدف شان دادخواهی برای جلوگیری از تکرار جنایت و آشکار کردن جزم اندیشی و خود خداپنداری حاکمان ایران است، این که جامعه باید چند صدایی باشد و صدای مخالفان و منتقدان شنیده شود، این که هر انسانی حق زیستن و انتخاب روش زندگی داشته باشد و این که حکومت در برابر مردم پاسخ گو باشد.  
در طی این سال ها جمهوری اسلامی با تهدیدهای مستمر خود تلاش کرد تا خانواده ها و تمامی فعالان و نهادهای حقوق بشری را برای پرداختن به جنایات دهه شصت به سکوت وادار کند و در برخی موارد هم موفق شد، ولی این تهدیدها نتوانست خانواده ها را در ادامه راه شان برای دادخواهی متوقف کند.  
  
عوامل جمهوری اسلامی نه تنها بهترین انسان ها را به بند کشیدند، شکنجه کردند و کشتند، بلکه حق خانواده های آن ها برای دانستن حقیقت را نادیده گرفتند. نه تنها به خواسته های مادران و خانواده ها توجهی نکردند، بلکه هر روز فشار بر خانواده ها را بیشتر کردند. بارها تلاش کردند خاوران را از دست خانواده ها به در آورند که با تلاش خانواده ها ناکام ماند. بارها خاوران را زیر و رو کردند، احتمالا استخوان های اجساد قربانیان را به در آورده اند و معلوم نیست چه نقشه شومی برای پاک کردن آثار جنایات خود در سر دارند. درب اصلی خاوران را با قفل و زنجیر بستند، خانواده ها هر سنگی گذاشتند آن را شکستند، هر گلی کاشتند آن را له کردند، هر نشانه ای را بی نشان کردند تا شاید بتوانند آثار جنایت شان را پاک کنند، ولی غافل از آن که خاوران خود سند جنایت است و با هزاران نیروی نظامی و اسلحه و بولدوزر و تهدید نمی توانند آثار این جنایت هولناک را از پیشانی سیاه خود و تمامی هم دستان شان پاک کنند.
خانواده ها نیز برای جلوگیری از انکار و فراموشی به شیوه خود جلوی حکومت ایستادند تا خاوران را زنده نگاه دارند، تا شاید روزی بتوانند حقیقت این جنایت ها را روشن کنند و جمهوری اسلامی را برای پاسخ گویی به دادگاهی عادلانه و علنی و مردمی بکشانند.  
مادران خاوران، صبورانه دادخواهی خود را پیگیری کردند و می کنند و امروز، پس از سه دهه سازمان های حقوق بشری صدای آنان را شنیدند. به امید آن که این حرکت پویا برای دستیابی به جامعه ای انسانی فراگیر شود.

ما مادران پارک لاله ضمن ابراز خشنودی برای گسترانیده شدن صدای مادران خاوران در سراسر دنیا، بر سه خواست همیشگی خود تاکید می کنیم و امیدواریم این جایزه نور امیدی در دل خانواده های داغدار خاوران و دیگر خانواده های آسیب دیده و تمامی دادخواهان زنده کند تا برای ادامه راه مان مصمم تر شویم. 
ما در همراهی با مادران خاوران، ۱۲ پرسش کلیدی  را دوباره مطرح می کنیم و می خواهیم بدانیم:
۱اعدام زندانیان سیاسی در دهه شصت و به ویژه کشتار زندانیان سیاسی در سال ۶۷ چگونه انجام شده است؟
۲چرا زندانیانی که حکم زندان داشتند بی خبر از خانواده ها اعدام شدند؟
۳- چرا محاکمه آنها توسط کمیسیون مرگ پشت درهای بسته انجام شده است؟
۴چرا هیچ مقام مسوولی پاسخی رسمی مبنی بر چگونگی و چرایی این کشتارها به ما نداده است؟
5- چرا محل دقیق دفن آنها را به ما نمی دهند؟
۵چرا وصیت نامه های آنها را به ما نمی دهند؟
۷- چرا خانواده ها را از حضور در خاوران منع می کنند یا مورد پیگرد و آزار و اذیت قرار می دهند؟
۸چرا نمی گذارند آزادانه در منازل یا در خاوران و دیگر گورستان ها مراسم یادبود بگیریم؟
۹- چرا خاوران را برای چندمین بار در سال ۸۷ زیر و رو کردند و پاسخ شکایت ما به بهشت زهرا را نداده اند؟
۱۰چرا پنج سال است درب اصلی خاوران را بسته اند و مادران و پدران پیر مجبورند مسافت زیادی را با پای پیاده تا رسیدن به محل نامعلوم دفن عزیزان شان طی کنند؟
۱۱-  چرا اجازه گذاشتن سنگ قبر و کاشتن گل و گیاه و آب یاری و نظافت به ما نمی دهند؟
۱۲-  چرا حق شکایت را از ما گرفته اند و ما را مورد پیگرد و اذیت و آزار قرار می دهند؟ "

به امید روزی که صدای دادخواهی مادران و خانواده های خاوران و تمامی دادخواهان در سراسر دنیا گسترانیده شود و بتوانیم با همراهی خانواده های آسیب دیده و مبارزان راه آزادی و عدالت و برابری دنیایی انسانی بسازیم.
کلیپ مادران خاوران را اینجا ببینید

مادران پارک لاله ایران
۲۸ اردیبهشت ۱۳۹۳

Wednesday 14 May 2014

مادران خاوران برنده جایزه بین المللی گوانگجو شدند

مادران خاوران 


• پس از ربع قرن تلاش برای دادخواهی هزاران زندانی سیاسی اعدام شده در دهه ۶۰ از سوی مادران و سکوت و بی توجهی و سرکوب از سوی حکومت، مادران خاوران برنده یک جایزه حقوق بشری بین المللی شدند ...

پس از بیش از ربع قرن تلاش برای دادخواهی هزاران زندانی سیاسی اعدام شده در دهه ۶۰، مادران خاوران برنده یک جایزه حقوق بشری بین المللی شد.

به گزارش سازمان عدالت برای ایران، هیات داوران جایزه گوانگجو برای حقوق بشر، مادران خاوران را به عنوان مادران و خانواده های زندانیان سیاسی کشته‌شده در ایران که خواهان حقیقت و عدالت هستند٬ به همراه عادل الرحمان خان، فعال بنگلادشی که خود را وقف حمایت از حقوق اساسی و استقرار حقوق بشر کرده به صورت مشترک برنده جایزه امسال اعلام کرده است. مراسم اهدای این جایزه روز یکشنبه، ۲۸ اردیبهشت در شهر گوانگجوی کره جنوبی با حضور تعدادی از مادران و خانواده های خاوران برگزار خواهد شد.


مادران خاوران، به مادران و خانواده های زندانیان سیاسی گفته می‌شود که در دهه ۶۰ و به خصوص در تابستان ۱۳۶۷ در زندان‌های جمهوری اسلامی ایران اعدام شدند و بسیاری از آن‌ها به صورت مخفیانه در گورستان‌های متروک از جمله گورستان خاوران در جنوب شرقی تهران به خاک سپرده شدند. طی ۲۵ سال گذشته این خانواده‌ها همواره خواهان روشن شدن حقیقت و برقراری عدالت در مورد افراد مسئول این اعدام‌ها بوده‌اند. در تمام این سالها مادران خاوران با حضور هفتگی خود در خاوران و برپایی دو مراسم سالانه، در سالگرد اعدامهای سال ۶۷ و نیز پیش از عید، نگذاشتند که خاطره فرزندان و عزیزانشان که تنها به دلیل مخالفت سیاسی اعدام شده بودند فراموش شود. مقامات امنیتی همواره از حضور خانواده و برپایی مراسم یادبود جلوگیری کرده اند. در بسیاری از سالها، خانواده ها را مورد آزار و اذیت، ضرب و شتم و بازداشت قرار داده اند و تلاش زیادی برای از میان بردن خاوران که در سال ۶۷، صدها زندانی سیاسی را در گورهای دسته جمعی در آن دفن کرده اند انجام داده اند.

هیات داوران جایزه گوانگجو اعلام کرده است که با وجود سکوت جمهوری اسلامی در پاسخگویی به دادخواهی مادران، پیگیری تاریخی و مستمر این گروه حقوق بشری برای دستیابی به حقیقت و پاسخگویی باعث افزایش اعلام نظرات مخالفان سیاسی در این زمینه، پیشرفت تحقیقات درباره نقش دولت در محاکمات ناعادلا نه و همچنین گسترش حمایت فعالان حقوق بشر در رابطه با پیگیری این اعدام‌ها شده است.

بنیاد گرامیداشت ۱۸ مه که هر سال، جایزه گوانگجو برای حقوق بشر را اهدا می کند یک سازمان غیرانتفاعی و غیردولتی است است که در سال ۱۹۹۴ از سوی بازماندگان قتل عام مخالفان در ماه مه ۱۹۸۰ درشهر گوانگجو کره جنوبی تاسیس شده است. هدف از راه اندازی این بنیاد گرامیداشت خاطره قیام ۱۸ مه و ادامه مبارزه و همبستگی با آن به منظور کمک به اتحاد صلح آمیز کره و فعالیت در جهت صلح و حقوق بشر در سراسر جهان است.

۱۸ ماه مه سالگرد جنبش دموکراتیک مردمی در گوانگجو بر علیه نیروهای مسلح دولتی است که پس از کودتای چون دوو هوان بر منطقه مسلط شده بودند. در جریان این رخداد دست کم ۱۵۴ تن کشته٬ ۷۴ تن مفقود و چهار هزار ۱۴۱ تن مجروح و بازداشت شدند. در دوران ریاست جمهوری چون دوو هوان، رسانه‌های دولتی از این رخداد به عنوان یک شورش کمونیستی یاد می‌کردند٬ اما از سال ۲۰۰۲ با برپایی یک قبرستان ملی و تعیین روز ۱۸ می‌ به عنوان روز ملی بزرگداشت قربانیان این رخداد برای جبران صدمات وارده به بازماندگان این کشتار و خانواده‌های قربانیان تلاش می‌شود.

عادل الرحمان خان، دیگر برنده امسال جایزه گوانگجو فعالیت حقوق بشری خود را از زمان دانشجویی آغاز کرد و پس از آن که فعالیت‌هایش را به عنوان یک وکیل ادامه داد، سازمان حقوق بشری با نام اودهیکار را در بنگلادش راه اندازی کرد. او از آن زمان به حمایت و ارتقاء حقوق بشر کمک کرده است. با وجود اینکه این فعالیت‌ها او را در معرض مراقبت و نظارت دولت بنگلادش و تهدیدهای متعدد قرار داده است، عادل الرحمان خان به دلیل نقش کلیدی‌اش در مبارزه علیه نقض حقوق بشر در جنوب آسیا، از جمله قتل‌های فراقضایی، ناپدید شدن‌های اجباری، شکنجه و اهانت‌های غیرانسانی از سوی دستگاه‌های مجری قانون برنده این جایزه شده است. تلاش‌های او منجر به تشکیل یک شبکه مدافعان حقوق بشر ملی در بنگلادش و شبکه علیه شکنجه و معافیت از مجازات در جنوب آسیا شده است.


اخبار روز: www.akhbar-rooz.com

Tuesday 13 May 2014

مراسم یادبود تولد مصطفی کریم بیگی







مادران پارک لاله ایران: ۲۱ اردیبهشت زاد روز مصطفی کریم بیگی است. جوان عاشقی که برای گرامی داشت آزادی و آزادگی جان اش را بی شرمانه از او گرفتند. اگر هم اکنون زنده بود سی و یک ساله می شد. جوان رعنای ۲۶ ساله‌ای که ششم دی ماه در اعتراضات عاشورای سال ۱۳۸۸ از ناحیه سر، مورد اصابت گلوله نیرو‌های لباس شخصی قرار گرفت و کشته شد و با وجود سکونت خانواده‌اش در تهران، ماموران امنیتی اجازه دفن وی را در شهر تهران ندادند، به همین خاطر خانواده او مجبور شدند پیکر مصطفی را شبانه و با حضور ماموران امنیتی در یکی از روستاهای توابع شهریار دفن کنند.
مادرش و خانواده هر ساله مراسم سالگرد کشته شدن مصطفی را در شهریار و در خانه برگزار می کنند و هم چنین تولدش را گرامی می دارند. امسال نیز مراسمی پر شور به مناسبت سال روز تولدش برگزار کردند و یاد او و تمامی رهروان آزادی را گرامی داشتند.

این مراسم از سویی شاد و از سویی بسیار غمگنانه بود. شهناز اکملی زنی شجاع و دادخواه است که به خاطر همراهی با زندانیان معترض بند ٣۵۰ اوین که مورد حمله قرار گرفته بودند، موهای سرش را تراشیده و با روحیه ای بسیار قوی برای رفع بی عدالتی ها می کوشد. او با دخترش که همراهی خوب برایش است با رویی گشاده پذیرای مهمان ها شدند.

در خانه ای کوچک، تدارک پذیرایی از مهمان های زیادی را دیده بودند. صندلی ها را جا به جا می کردند تا شرایطی بهتر مهیا کنند تا مهمان ها راحت و تعداد کمتری مجبور به ایستادن باشند. مهمان ها پشت سر هم می آمدند و جایی برای نشستن و حتی ایستادن نبود و مهمان های قدیمی جا را برای تازه واردین باز می کردند و به اتاق و حیاط می رفتند.

خیلی ها آمده بودند و خیلی ها نیز نبودند. از چهره های شناخته شده: مادر اسانلو و دخترش فرشته، پدر جوادی فر، آقای ملکی، نسرین ستوده، نرگس محمدی، معصومه دهفان، فریبرز رییس دانا، جعفر پناهی، منصوره بهکیش و تعدادی از زندانیان سیاسی از جمله ژیلا کرم زاده مکوندی، محبوبه کرمی و غیرو، از بچه های کهریزک و از مادران صلح و مادران پارک لاله و تعداد زیادی از جوان تر ها که به نظر می رسید از دوستان و همراهان این خانواده پر تلاش هستند. جای اکرم نقابی و دیگر خانواده های کشته شدگان خالی بود.

مراسم را منصوره بهکیش به یاد مصطفی و هم چنین فرزاد کمانگر و چهار نفر دیگر که در روز ۱۹ اردیبهشت سال ٨۹ اعدام شده بودند با یک دقیقه سکوت آغاز کرد. به دنبال آن سرودهای انقلابی خوانده شد و تعدادی از مهمان ها صحبت کردند. دکتر ملکی از شرایط خانواده ها در دهه شصت گفت که آن موقع خانواده ها خیلی تنها بودند و یار و پشتیبانی نداشتند و این که ما با خشونت و اعدام مخالف ایم، نسرین ستوده اشاره ای به وضعیت بد زندان ها کرد، این که زندانیان بند ٣۵۰را چند تایی به بخش های مختلف می فرستند که زندانیان را از هم جدا کنند، نرگس محمدی نیز از شرایط بد دهه شصت گفت. مادر اسانلو از وضعیت بد کارگران گفت و این که چگونه پسرش افشین که راننده بیابان بوده است را در زندان کشتند و این که باید پیگیر مسایل کارگران بود. افراد دیگری نیز صحبت هایی کردند و از شرایط بد زندان ها و زندانیان گفتند. شعرها و سرودهایی نیز به یاد مصطفی و تمامی رهروان آزادی خوانده شد. عمه مصطفی نیز با صدای دلنشین اش ترانه هایی سوزناک خواند که دل همه را به درد آورد.

کیک تولد مصطفی را آوردند و شهناز کریم بیگی متنی که از دلش برآمده بود را خواند و خواست سرود یار دبستانی که مورد علاقه پسرش بوده است را بخوانند.
او این چنین گفت: "ﺳﯽ ﻭ ﯾﮑﻤﯿﻦ ﺳﺎﻟﺮﻭﺯ ﺗﻮﻟﺪﺕ ﺭﺍ ﺑﺎ ﺩﻭﺳﺘﺎﻥ ﮔﺮﺩ ﻫﻢ ﺁﻣﺪﻩ ﺍﯾﻢ ﮐﻪ ﯾﺎﺩ ﻭ ﺧﺎﻃﺮﻩ ﺗﻮ ﺭﺍ ﺯﻧﺪﻩ ﻧﮕﺎﻩ ﺩﺍﺭﯾﻢ. ﺭﻭﺯﯼ ﮐﻪ ﺗﻮ ﺑﻪ دﻧﯿﺎ ﺍﻭﻣﺪﯼ ﻭ ﭼﺸﻢ ﺑﻪ ﺟﻬﺎﻥ ﻫﺴﺘﯽ ﮔﺸﻮﺩﯼ ﺩﻧﯿﺎﯾﻢ ﺳﺮﺍﺳﺮ ﺷﺎﺩﯼ ﮔﺸﺖ. ﭘﺴﺮﯼ ﺑﺎ ﺩﻭ ﭼﺸﻤﺎﻥ ﺑﺰﺭﮒ ﻭ ﻣﺸﮑﯽ. ﻧﻤﯽ ﺩﺍﻧﻢ ﺍﻭﻥ ﭼﺸﻤﺎﻧﺖ ﭼﻪ ﻣﯽ ﺩﯾﺪ ﮐﻪ ﺍﺯ ﺑﭽﮕﯽ ﻓﮑﺮﻫﺎﯼ ﺑﺰﺭﮒ ﻣﯽ ﮐﺮﺩﯼ. ﯾﺎﺩﻡ ﻣﯽ ﺁﺩ ﮐﻪ ﻫﺮﺳﺎﻝ ۱٨ ﺗﯿﺮ ﮐﻪ ﻣﯽ ﺷﺪ ﺍﻣﮑﺎﻥ ﻧﺪﺍﺷﺖ ﺗﻮ ﺑﻪ ﺩﺍﻧﺸﮕﺎﻩ ﺗﻬﺮﺍﻥ ﺳﺮ ﻧﺰﻧﯽ ﻭ ﯾﺎﺩ ﻭ ﺧﺎﻃﺮﻩ ﺷﻬﺪﺍﯼ ﮐﻮی ﺩﺍﻧﺸﮕﺎﻩ ﺭﺍ ﺯﻧﺪﻩ ﻧﮕﻪ ﻧﺪﺍﺭﯼ. ﻣﯽ ﮔﻔﺘﯽ ﺩﺭ ﻣﻘﺎﺑﻞ ﻇﻠﻢ ﺑﺎﯾﺪ ﺍﯾﺴﺘﺎﺩ، ﺑﺎﯾﺪ ﻣﺒﺎﺭﺯﻩ ﮐﺮﺩ، ﺑﺎﯾﺪ ﺁﮔﺎﻩ ﺷﺪ ﻭ ﺁﮔﺎﻫﯽ ﺩﺍﺩ. ﺗﻮ ﺑﺎ ﺧﻮﻥ ﺧﻮﺩﺕ ﺩﺭﺧﺖ ﺁﺯﺍﺩﯼ ﺭﺍ ﺁﺑﯿﺎﺭﯼ ﮐﺮﺩﯼ .ﺍﻣﺮﻭﺯ ﺑﺪﻥ ﺗﻮ ﺯﯾﺮ ﺧﺮﻭﺍﺭﻫﺎ ﺧﺎﮎ ﺑﻪ ﺁﺭﺍﻣﺶ ﺭﺳﯿﺪﻩ، ﻭﻟﯽ ﯾﺎﺩ ﺗﻮ ﻫﻤﯿﺸﻪ ﺩﺭ ﺩل های ﻣﺮﺩﻣﺎﻥ ﺍﯾﻦ ﺳﺮﺯﻣﯿﻦ ﺯﻧﺪﻩ ﺍﺳﺖ. ﯾﺎﺩ ﺗﻮ ﻭ ﺩﯾﮕﺮ ﺷﻬﺪﺍﯼ ﺭﺍﻩ ﺁﺯﺍﺩﯼ .ﺗﻮﻟﺪﺕ ﻣﺒﺎﺭﮎ ﺍﯼ ﺷﻬﯿﺪ ﺭﺍه ﺁﺯﺍﺩﯼ"
پس از آن مهمان ها ایستادند و سرود یار دبستانی را با دست های به هم کوبیده خواندند و شوری به پا شد. پدیرایی بسیار گرم و صمیمانه بود و همه چیز به خوبی برگزار شد. همان ساعتی که قرار گذاشته بودند مراسم پایان یافت و مهمان ها خانه را با روحیه ای بسیار خوب ترک کردند.

یاد مصطفی گرامی و راهش پر رهرو باد!
مادران پارک لاله ایران
بیست و یکم اردیبهشت ۱٣۹٣


اخبار روزwww.akhbar-rooz.com 

گردهمایی فعالان حقوق بشر در بروکسل

گزارش ویدیویی 
• روز پنجشنبه ی گذشته فعالان مدافع حقوق بشر در اعتراض به نقض حقوق بشر و سرکوب آزادی ها در ایران در برابر پارلمان اروپا تظاهرات کردند. گزارش ویدیویی این گردهمایی را که توسط احمد نجاتی تهیه شده، در ادامه ببیند ...


اخبار روز: پنجشنبه ۹ ماه می، ساختمان پارلمان اروپا در بروکسل، در هوایی بارانی شاهد تظاهرات اعتراضی گروهی از مدافعان حقوق بشر در ایران بود. این گردهمایی به دعوت «همبستگی برای حقوق بشر در ایران» که شامل ده ها تشکل مدافع حقوق بشر در کشورهای مختلف اروپایی و آمریکاست، برگزار شد. هدف این گردهمایی اعتراض به نقض حقوق بشر و سرکوب آزادی ها در ایران اعلام شده است. در این گردهمایی گروهی از مدافعین حقوق بشر ایرانی و نیز میهمانان خارجی سخنرانی کردند.
گزارش ویدیویی اخبار روز از این گردهمایی را در زیر می بیند.
این گزارش توسط احمد نجاتی تهیه شده است. 


Saturday 3 May 2014

شنبه سوم می مادران: کارگران زندانی را آزاد کنید

همبستگی و هم صدائی با مادران پارک لاله (مادران عزادار)


همدردی و همصدائی حامیان "مادران پارک لاله" در لندن،به مناسبت اول ماه می، روز جهانی کارگر، با کارگرانی که در زندان هستند.
کارگران می گویند: کار، حقوق، اعتراض؛ حق مسلم ماست..مادران می گویند: دفاع از حقوق صنفی کارگری جرم نیست. کارگران را آزاد کنید!

حامیان مادران پارک لاله لندن ، روز شنبه سوم می، ساعت دو تا سه بعد از ظهر همراه با پلاکات ها و عکس گارگران زندانی روی آن به انگلیسی و فارسی نوشته شده بود گارگران زندانی را آزاد کنید .در میدان ترافالگارلندن گرد هم امدند میدان پر بود از جمعیت بود، مردمانی از سرزمین های گوناگون در رفت و امد بودند

در این روز ، یاد تمامی گارگرانی که در اثر فقر کمبود امکانات و اخراج از کار، سال گذشته در گذشته و یا خودکشی کرده اند را گرامی داشتیم
با تاکید بر سه خواسته بحق و مدنی مادران پارک لاله آزادی زندانیان سیاسی – عقیدتی، لغو اعدام بطور کلی، محاکمه عادلانه و علنی آمران و عاملان جنایات سی و پنج سال گذشته در ایران
حامیان "مادران عزدار ایران" لندن /انگلستان

Tel: 0044-7952513869
Find us on Face book: mothers. Mourning

The Supporters of the Mourning Mothers of Iran- London is not linked to any political parties or religious organization حامیان"مادران پارک لاله" لندن،نهادی است مستقل که به هیچ گروه و سازمان سیاسی و مذهبی بستگی ندارد.